Przemówienie Jana Pawła II - rok 1998

 Watykan 30 maja 1998r.

Drodzy Młodzi Przyjaciele!

          Dziś w uroczystość Zesłania Ducha Świętego jednoczę się w myślach i modlitwie z księdzem arcybiskupem, biskupami, kapłanami i z Wami drodzy, młodzi dziewczęta i chłopcy, którzy zgromadziliście się wpierw u źródeł chrzcielnych Polski na lednickich polach, a potem u stóp jej pierwszego apostoła - św. Wojciecha. Każdą i każdego z Was obejmuję sercem i pozdrawiam.

            Wracacie do miejsc związanych ze Chrztem Polski, aby odnawiać i zacieśniać tę więź z Chrystusem, która w życiu każdego i każdej z Was została zadzierżgnięta w mocy Ducha Świętego podczas chrztu świętego. Przychodzicie tu we wspomnienie Pięćdziesiątnicy niejako powracając do pierwszego wylania Ducha w Wieczerniku i do tego które dokonało się w Waszym życiu dzięki sakramentowi bierzmowania. Trzeba do tych momentów stale wracać. Trzeba na nowo sięgać po ich owoce, aby podjąć i wypełnić zapowiedź Chrystusa: " Gdy Duch Święty zstąpi na was otrzymacie Jego moc i będziecie Moimi świadkami".

           Gdy w czerwcu ubiegłego roku przechodziliście przez Bramę Trzeciego Tysiąclecia mówiłem do Was: "Nie lękajcie się iść w przyszłość przez Bramę, którą jest Chrystus.Wierzcie Jego słową". Dziś pragnę uzupełnić to wezwanie zapewnieniem - na Drodze, którą jest Chrystus nie jesteście nigdy sami. Jest z Wami Duch Święty, pocieszyciel. Nie lękajcie się wyzwań jakie stawia przed Wami świat. Przyjmijcie Ducha Świętego. On Was wszystkiego nauczy. Tylko w mocy Ducha, możecie być autentycznymi świadkami zbawienia - solą dla ziemi i światłem dla świata.

Na trud i radość niesienia świadectwa o Chrystusie w nowe tysiąclecie z serca Wam błogosławię.
W imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Jan Paweł II